όλοι έχουμε εμπειρίες από το περιβάλλον μας, ας μου επιτραπεί να συνοψίσω τις δικές μου ως ακολούθως:
1. το δίκυκλο θεωρώ ότι διαφέρει κατά πολύ σε οδηγική συμπεριφορά και φιλοσοφία. με δεδομένη την απουσία παθητικής ασφάλειας, όλο το βάρος μετατίθεται στην ενεργητική. είσαι μόνιμα στην πρίζα, ακόμη και όταν είσαι σταματημένος στο φανάρι, ανάμεσα σε ακινητοποιημένα αυτοκίνητα!!
2. η πτώση είναι αναπόφευκτη, γιαυτό καλό είναι να το ξεκινάς σε νεαρές ηλικίες (no offence) που είναι και τα οστά σου ελαστικότερα, και είναι πολλών ειδών, πονά πολύ διαφορετικά χτύπημα με χτύπημα, και κάποια που δεν τα νιώθεις καθόλου ίσως αποβούν και τα πιο επικίνδυνα. πέφτεις εύκολα και δεν ξέρεις πότε θα σε κλείσει το επόμενο ΙΧ, κι ας έχεις μόνιμα τα φώτα αναμμένα, και ας τηρείς τον ΚΟΚ.
3. το ασθενοφόρο ακούγεται στα αυτιά πολύ διαφορετικά όταν έρχεται για σένα. εσύ ακούς σιωπή και βουητό, οι άλλοι την σειρήνα..
4. η κηδεία συμμαθητή από το δημοτικό, 35 τότε χρονών με δύο παιδιά 3 και 5 ετών, ελπίζω να είναι και η τελευταία που θα βιώσω, δεν είναι ευχάριστο πράγμα..
5. δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά ελεγχόμενα φίλτρα, μόνο οι τρίχες των ρουθουνιών σου, φυσικά φίλτρα κατακράτησης όλων των αιωρουμένων σωματιδίων, συμπεριλαμβανομένων γοπών από τσιγάρα ΙΧήδων, ροχάλων φορτηγατζήδων, περιττωμάτων πτηνών..σφηκών που μπαίνουν μέσα στο κράνος κεντρίζουν και φεύγουν και.. και..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου