Λουρί για παιδιά

Photo: amazon.co.uk

Το πρωτοείδα επί της οδού Μητροπόλεως. Το φορούσε ένα γλυκύτατο βρέφος, μέλος οικογένειας αλλοδαπών τουριστών, κι έδειχνε να απολαμβάνει την βόλτα του στους Αθηναϊκούς δρόμους, αδιαφορώντας για τα βλέμματα των περίεργων περαστικών που συγκεντρώνονταν πάνω του.

Από τότε πέρασαν 7-8 χρόνια κι έτυχε να το ξαναδώ σήμερα, μέσα σε τρένο. Αυτή τη φορά σε μικρό ημεδαπό κοριτσάκι. Ένα λουράκι ένωνε τον καρπό του με το χέρι της μητέρας του, όσο η τελευταία του καθάριζε στοργικά το φρούτο του.

Το θέαμα, ακόμη και τόσα χρόνια μετά, φάνταζε περίεργο. Ίσως και λίγο εξεζητημένο. Πιθανόν να είναι πρακτικό, σίγουρα όμως είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο. Με το που κατέβηκε η μητέρα με το κοριτσάκι της, τα σχόλια μεταξύ των επιβατών ξεκίνησαν. Κυρίες μέσης και μεγάλης ηλικίας οι σχολιάζουσες..

Η νεαρότερη εκ των κυριών κατέκρινε την εικόνα που μόλις είχε δει, προφανώς για πρώτη φορά στη ζωή της, λέγοντας ότι το παιδί δεν είναι κατοικίδιο να το τραβολογάς από το λουρί του, συμπληρώνοντας.. εμείς δεν χρειαζόμασταν τέτοια για να μας κουβαλάν οι μανάδες μας. Με εντύπωση άκουσα, άθελά μου πάντα, να υπερασπίζεται η γηραιότερη κυρία την κατάσταση, λέγοντας χαρακτηριστικά.. εμ, παιδάκι μου, άλλα τα χρόνια τα δικά μας, τότε δεν γίνονταν αυτά που γίνονται σήμερα, σηκώνοντας συγκαταβατικά τους ώμους της.

Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από την άποψη του καθενός μας για το θέμα, θα συμφωνούσαμε φαντάζομαι στο ότι το υλικό αυτό ανήκει σε διαφορετική κουλτούρα από τη δική μας. Έγκειται στον κάθε γονέα να ζυγίσει τα θετικά και τα αρνητικά της χρήσης του και να πράξει αναλόγως.

Στην περίπτωση που η ζυγαριά κάποιου γέρνει προς το υπέρ, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζει ότι το ενδεικτικό κόστος ανέρχεται στα 4,89GBP (~6,5€), προ μεταφορικών, στο amazon.uk.