Απάτη στο Κολωνάκι-Η ιστορία πίσω από την είδηση

Photo: Trikalablogs.gr

Μια καλοστημένη απάτη ξεσκεπάστηκε πρόσφατα στην πρωτεύουσα. Η είδηση στα ψιλά, υπάρχουν άλλωστε τόσα θέματα που μονοπωλούν την προσοχή μας, παρόλα αυτά σημαντική για αρκετούς συνανθρώπους μας καταναλωτές.

Στις 29.10.2010 δημοσιεύτηκε στο newsbeast.gr η ακόλουθη είδηση (απόσπασμα):

Σε δεκάδες μετράνε οι αστυνομικοί τα θύματα του 32χρονου Γ.Π, ο οποίος είχε ανοίξει επιχείρηση- βιτρίνα στην πλατεία Κολωνακίου και είχε καταφέρει να αποσπάσει εκατομμύρια ευρώ από τα θύματα του.

Ο 32χρονος αγόραζε αυτοκίνητα, ηλεκτρικές συσκευές και είδη πολυτελείας από γνωστές αλυσίδες. Στη συνέχεια πουλούσε τα προϊόντα αυτά σε τιμές πολύ φθηνότερες από τις κανονικές. Με τη τακτική αυτή είχε καταφέρει να δημιουργήσει πελατολόγιο σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Οι πελάτες που επισκεπτόταν το γραφείο της επιχείρησης στο Κολωνάκι έμεναν με ανοικτό το στόμα από τη χλιδή και την πολυτέλεια..

Ρωτήσαμε, μάθαμε και σας προσφέρουμε σε αποκλειστικότητα την ιστορία πίσω από την είδηση..

Η ιστορία λοιπόν, ξεκίνησε να εκτυλίσσεται κάπου κοντά στο περσινό καλοκαίρι. Το νέο για την ύπαρξη νέας εταιρείας που κάνει έκπτωση 38% επί των τιμών λιανικής σε οποιοδήποτε είδος εμπορεύονταν μεγάλες αλυσίδες ηλεκτρικών συσκευών (π.χ. Κωτσόβολος, Πλαίσιο κ.λπ.), ήταν συνταρακτικό κι εξαπλώνονταν από στόμα σε στόμα, με τέτοια ταχύτητα που θα την ζήλευε και ο Γιουσέιν Μπολτ!

Το σενάριο προέβλεπε τα εξής βήματα:

α) έβρισκε κάποιος πρώτα τον πωλητή (σχετικά εύκολο καθώς οι πωλητές δραστηριοποιούνταν σε στρατηγικά επιλεγμένα σημεία, γεμάτα καταναλωτές που εκείνη την εποχή -ακόμη- δεν είχαν πληγεί από την οικονομική κρίση),

β) του έδινε την παραγγελία με τον κωδικό αναφοράς του καταστήματος στο οποίο είχε εντοπίσει το προϊόν (πχ τηλεόραση) που τον ενδιέφερε να αγοράσει, ώστε να μπορούσε να επιβεβαιωθεί εύκολα η αρχική τιμή επί της οποίας θα υπολογίζονταν η γενναία έκπτωση,

γ) ο πελάτης πήγαινε αποκλειστικά και μόνο σε ταμείο τράπεζας (δε γίνονταν δεκτά ηλεκτρονικά τραπεζικά εμβάσματα) για να καταθέσει προκαταβολικά, στο όνομα της εταιρείας, το σύνολο του συμφωνηθέντος τελικού ποσού αγοράς (το οποίο και ήταν 38% μειωμένο σε σχέση με την τιμή λιανικής του συνεργαζόμενου υποτίθεται γνωστού καταστήματος),

δ) επέστρεφε το αποδεικτικό του καταθετηρίου στον πωλητή, εκείνος με τη σειρά του το προωθούσε με φαξ στην εταιρεία και ξεκινούσε για τον αγοραστή η -εξ αρχής συμφωνηθείσα- αναμονή των δέκα εργασίμων ημερών για την παραλαβή των εμπορευμάτων,

ε) παρά την αρχική καχυποψία, γρήγορα άρχισαν να παραδίδονται οι πρώτες παραγγελίες. Κόβονταν μάλιστα (αν το ζητούσες πειστικά) και νόμιμες αποδείξεις με τα στοιχεία του εκάστοτε πελάτη, με τον αναλογούντα ΦΠΑ κ.λπ. Υπήρχε φυσική έδρα της εταιρείας, ΑΦΜ και τηλέφωνα στα οποία απαντούσαν διοικητικοί υπάλληλοι. Όλα φυσιολογικά.

Το ένα έφερνε το άλλο και γρήγορα το φαινόμενο εξέλαβε διαστάσεις χιονοστιβάδας. Προστέθηκαν στα προς πώληση είδη ακόμη και αυτοκίνητα ή μοτοσυκλέτες! Οι παραγγελίες όπως και το πελατολόγιο μεγάλωναν. Ο κόσμος διψούσε για αγορές ακόμη κι όταν κάτι δεν προορίζονταν για κάλυψη αναγκών, καθώς η μεγάλη έκπτωση ξυπνούσε άγρια καταναλωτικά ένστικτα!! Οι πωλητές, έδειχναν να πνίγονται στη δουλειά, κάποιοι από αυτούς άρχισαν να κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα και ρολόγια και να συμμετέχουν ακόμη και σε επαγγελματικά ταξίδια με όλα τα έξοδα πληρωμένα! Από κάποια στιγμή και μετά είχαν γίνει τόσο δυσεύρετοι που αδυνατούσες να τους εντοπίσεις στο τηλέφωνο.

Κάποια στιγμή όμως, όπως όλα τα παραμύθια, έτσι κι αυτό τελείωσε. Και μάλιστα απότομα.
Ο πρίγκηπας ξανάγινε βάτραχος! Πλουσιότερος ίσως από πριν, αλλά πάλι βάτραχος..

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ή μήπως πάλι όχι?!