Χρηματισμός Διαχειριστή Πολυκατοικίας

(1) Πενία τέχνας κατεργάζεται
(2) η Κρίση γεννά ευκαιρίες

(1)+(2)= η πρακτική που ακολουθεί, την οποία μεταφέρουμε κατ' αποκλειστικότητα.

Εσχάτως έφθασε στο γραμματοκιβώτιο προσώπου του κοντινού περιβάλλοντος, διαχειριστή στην πολυκατοικία που κατοικεί, κλειστός ταχυδρομικός φάκελος, άνευ γραμματοσήμου και σημάνσεως ταχυδρομείου, περιέχων εντυπωσιακή -ως προς το περιεχόμενό της- επιστολή..

Τεχνικό Γραφείο Ανελκυστήρων μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ο αποστολέας. Το επώνυμο του διαχειριστή αναγράφονταν με στυλό διαρκείας στον φάκελο στην θέση του παραλήπτη, που σημαίνει ότι γνώριζαν (ή έμαθαν κατά την αποστολή) σε ποιον έπρεπε να απευθυνθούν..


Στην εισαγωγή της επιστολής, η οποία φέρει τον χαρακτηρισμό "ΠΡΟΣΦΟΡΑ" παραθέτονται στοιχεία σχετικά με την πολύχρονη επαγγελματική δραστηριότητα του εν λόγω γραφείου από ιδρύσεώς του έως και σήμερα.

Ως εδώ όλα καλά και φυσιολογικά.

Η έκπληξη προκαλείται όταν -συνεχίζοντας την ανάγνωση- φθάσουμε στο σημείο που αναλύεται το πακέτο της προσφοράς. Αντιγράφω αυτολεξεί:

1. Ο διαχειριστής παίρνει 300 ευρώ σε μετρητά έναν μήνα μετά την πρώτη συντήρηση
2. Έκπτωση 20% στο ποσό της μηνιαίας συντήρησης του ανελκυστήρα που ήδη πληρώνετε. Η τιμή που θα συμφωνηθεί θα ισχύει για δυο χρόνια από την ημερομηνία ανάληψης τη συντήρησης του ανελκυστήρα
3. Δωρεάν ασφάλιση αστικής ευθύνης συνολικής κάλυψης ??????€
4. Άμεση και υπεύθυνη εξυπηρέτηση. 7 ημέρες την εβδομάδα (και γιορτές και αργίες)

Η επιστολή κλείνει -ανυπόγραφα- με τα τηλέφωνα επικοινωνίας και το όνομα του/της υπεύθυνου/ης για πληροφορίες.

Τα σχόλια δικά σας!!!

Προσωπικά θα περιοριστώ να επισημάνω ότι τα όρια του θεμιτού τείνουν να δοκιμάζονται σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όταν και το ένστικτο επιβίωσης ισχυροποιείται και υπερτερεί των  όποιων -προερχόμενων από την παιδεία του καθενός μας- ανασχέσεων.
Το δόγμα "ο θάνατός σου η ζωή μου" είναι ζωγραφισμένο με έντονα χρώματα πάνω στον ηθικό οδοστρωτήρα που ετοιμάζεται να ισοπεδώσει συνειδήσεις.

Μετά από αυτό άραγε, τί άλλο να απομένει;

Ή μήπως αυτό είναι μόνο η αρχή;!