Τι ψήφιζα στις προηγούμενες εκλογές

Photo: aaronstroud.com

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον Απρίλιο του 2000, στο άρθρο του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, με τίτλο Οι έννοιες "μεσαίος" και "κεντρώος" χώρος και οι επιδιώξεις των δύο μεγάλων κομμάτων, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι:

σε κάθε εκλογική αναμέτρηση υπάρχουν αναποφάσιστοι ή μετακινούμενοι ψηφοφόροι. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, ψηφοφόροι που συνιστούν το διακύβευμα των εκλογών και τους προνομιακούς αποδέκτες του πολιτικού λόγου και της προεκλογικής στρατηγικής όλων των κομμάτων ή έστω των δύο μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων εξουσίας, καθώς και ότι οι αναποφάσιστοι, αμήχανοι ή μετακινούμενοι ψηφοφόροι δεν υπάρχουν ως “φαινόμενο” ή ως “κατηγορία” πολιτών μόνον προεκλογικά, αλλά διαρκώς. Απλώς προεκλογικά η κατηγορία αυτή γίνεται η αριθμητικά και εκλογικά κρίσιμη κατηγορία.
Διαβάζοντάς το ένιωσα αρχικά μια αισιοδοξία να με διαπερνά. Κι αυτό διότι οι πολιτικοί μας ηγέτες (ανεξαρτήτως κομματικού φάσματος) φαίνεται να έχουν αντιληφθεί εδώ και καιρό ότι οι ψηφοφόροι που τους εκλέγουν δεν είναι κρεμασμένοι από τα άρματα των σχηματισμών τους, τουλάχιστον όχι στο σύνολό τους. Πάραυτα, συνειδητοποιώντας ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πολιτική ηθική του τόπου [1], η αρχική αισιοδοξία με προσπέρασε γοργά.

Ωστόσο, αποτελεί γεγονός η ύπαρξη μιας ομάδας με ξεχωριστή σημασία, όπως παραδέχεται και ο κος Βενιζέλος, που δεν κουνάει σημαιάκια και δεν εμφανίζεται σε προεκλογικές συγκεντρώσεις. Κάθεται σε μια γωνιά του καναπέ της και παρατηρεί. Ζυγίζει τα ψέματα και την ατολμία και επικροτεί τα έργα. Αποδοκιμάζει την ασυνέπεια, την αμετροέπεια και την αλαζονεία και διψάει για έντιμους ανθρώπους με δύναμη και όραμα.

Δεν φορά γυαλιά με χρωματιστούς φακούς και περιμένει καρτερικά μέχρι να ξανακουστεί δημοκρατικά η φωνή της. Έστω και μέσα από τις αναλύσεις των εκλογικών αναλυτών. Όταν σχηματίζουν τις αναφορές με τα στατιστικά των "αμήχανων" (γιατί ακούγεται ελαφρώς υποτιμητικό;) ή μετακινούμενων ψηφοφόρων για να τις παραδώσουν στα χέρια των εργοδοτών τους.

Αυτή την ομάδα των πολιτών θα έπρεπε θαρρώ να την σέβονται περισσότερο, τόσο οι υποψήφιοι πολιτικοί μας όσο και τα μέσα επικοινωνίας που εκείνοι ελέγχουν εντός ή εκτός των θεσμικών πλαισίων. Η απαξίωση και ο χλευασμός με κύρια επιχειρήματα την έλλειψη πολιτικής ταυτότητας, την αναποφασιστικότητα και την "αμηχανία" μόνο μεγέθυνση του φαινομένου μπορούν να προκαλέσουν.

__________________
[1] Με κύρια επιχειρήματα την έκπτωση και την αδυναμία εφαρμογής του νόμου, την χαλάρωση των δημόσιων αντανακλαστικών και την κοινωνική συμφιλίωση με φαινόμενα που τιμωρούνται από τον ποινικό νόμο, ο κος Βενιζέλος οδηγείται στο συμπέρασμα ότι: ο αγώνας κατά της διαφθοράς δεν είναι ένα ζήτημα ηθικής αλλά ένα οξύτατο ζήτημα νομιμότητας. Ας συμπαθήσει την αδυναμία μου να πεισθώ από την ορθότητα των επιχειρημάτων του..

Υ.Γ. ας θυμηθούμε τι συνέβαινε λίγο πριν από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση (2007).