Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Το Σύνδρομο του Πάγκαλου

της Σοφίας Λαμπίκη (εκπαιδευτικού)

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, μιλώντας το βράδυ της Τετάρτης στην επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, είπε ότι «το ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων, που ταλαιπωρούν δέκα εκατομμύρια πολίτες με την βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν».(από τον Τύπο)

Είμαι μία εκ των διαρκώς καθυβριζόμενων Δημοσίων Υπαλλήλων.

Υπηρετώ την Εκπαίδευση 12 χρόνια. Έχω αξιολογηθεί πολλάκις από τους μαθητές μου, τους συναδέλφους, τους προϊσταμένους μου, τις τοπικές κοινωνίες, όπου δούλεψα, ως τουλάχιστον επαρκής.

Δεν είναι δική μου ευθύνη που το Κράτος είναι ανίκανο, ως αμιγώς κομματικός μηχανισμός που είναι, να θέσει αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης και μάλιστα αδικούμαι απ΄ αυτήν τη πρακτική.

Έζησα και δούλεψα 4 χρόνια στα Ψαρά που ο υπουργός αγνοεί κατά που πέφτουν.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Υπάρχει λαός να αντισταθεί;

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Ποντίκι 07.09.2011

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
,

Ήρθαμε λοιπόν στα ίσα μας. Πόσες μέρες κράτησε η νέα κωμωδία «Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το μνημόνιο»; Πόσες μέρες κάποιοι πίστευαν ότι ο Γιώργος κι ο Βαγγέλης είναι παιδιά της πιάτσας και δεν δέχονται «εκβιασμούς» από τους ημιβάρβαρους της τρόικας; Πόσες μέρες οι ίδιοι πίστευαν ότι θα πάνε στη ΔΕΘ, θα «μειώσουν» τον ΦΠΑ και τον στόχο του ελλείμματος και θα γίνουν μάγκες;Πόσες... ώρες πίστευαν ότι οι τοκογλύφοι θα ανεχθούν τις αρκουδομαγκιές τους;

Οι κακοπαιγμένες παραστάσεις δεν μακροημερεύουν. Και αυτή η τελευταία της κυβέρνησης δεν είχε προοπτική να παιχτεί πάνω από μερικά εικοσιτετράωρα. Όταν οι της τρόικας έφυγαν από την Ελλάδα, άφησαν ένα σαφές μήνυμα: «Θα τα πείτε με τα αφεντικά». Ως σοβαροί και επαγγελματίες μπράβοι δεν μπορούσαν να πάρουν πρωτοβουλία. Και αμέσως μετά το φευγιό τους άρχισαν τα τριφασικά καρπαζώματα: