Υπάρχει κι αυτό το Δημόσιο

photo: iatroud.gr

του Λουκά Σκλαβούνου,

Πριν πολλά χρόνια γεννήθηκα σε μια γειτονιά της Αθήνας σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Ο δημόσιος υπάλληλος γιατρός και μια μαμή που με ξεγέννησαν θα ήταν σίγουρα

κακοπληρωμένοι αλλά με βοήθησαν να ξεκινήσω τη ζωή μου.

Μετά πήγα σε κάποιο μικρό επαρχιακό δημόσιο δημοτικό σχολείο, όπου κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι δάσκαλοι, μου έμαθαν τα πρώτα γράμματα. Και μετά από μια πετυχημένη έκθεση για την αποταμίευση κέρδισα μια κουκουβάγια από πηλό και έναν κουμπαρά που έγραφε Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Ο πρώτος μου λογαριασμός σε δημόσια τράπεζα ήταν γεγονός!

Σε αυτό και σε άλλα δημόσια σχολεία έμαθα όσα χρειάζονταν για να ξεκινήσω τις σπουδές μου στο δημόσιο Πολυτεχνείο. Εκεί οι δημόσιοι υπάλληλοι καθηγητές, μου έμαθαν τόσα όσα έπρεπε για να γίνω μηχανικός και να με δεχθούν εύκολα σε ένα ξένο -επίσης δημόσιο- Πανεπιστήμιο για να συνεχίσω τις σπουδές μου στο εξωτερικό.

Για πολλά χρόνια τα απογεύματα περίμενα να πάει 6 για να ακούσω τα τραγούδια της παρέας στο δεύτερο πρόγραμμα του δημόσιου ραδιοφώνου και κάθε Δευτέρα βράδυ απέναντι από μια ασπρόμαυρη τηλεόραση για το θέατρο της Δευτέρας στην ΕΙΡΤ.

Στις δύσκολες ώρες που χρειάστηκα νοσηλεία, πήγα σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο για να με φροντίσουν όπως έπρεπε.

Τους είμαι ευγνώμων, σε όλους!!!

Τώρα, από τη θέση εργασίας μου, επιστρέφω ένα μικρο κομμάτι σε όσους έρχονται σε μένα, από αυτά που τόσα χρόνια απλόχερα έλαβα. Για αυτό θα υπερασπιστώ το δικαίωμα της μελλοντικής γενιάς στην πρόσβασή της σε δημόσια αγαθά κι υπηρεσίες. Κι αυτό δεν είναι η ιδεολογία μου, είναι.. η ζωή μου!