Πολλοί από μας θα έχει τύχει να ακούσουμε γονείς να συζητούν για το αν επιτρέπουν ή όχι στα παιδιά να κοιμούνται μαζί τους το βράδυ στο κρεββάτι. Οι υπέρμαχοι δε της θετικής απάντησης, τείνουν να το συζητούν πιο χαμηλόφωνα (έως συνωμοτικά) από τους υπόλοιπους, νιώθοντας προφανώς ότι παραβαίνουν κάποιους άγραφους, ηθικούς κανόνες.Πρόκειται αναμφίβολα για θέμα ταμπού!
Τα πράγματα βεβαίως δεν είναι μονοδιάστατα. Οι απόψεις διίστανται, τόσο σε πρακτικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, συνεπώς και οι πρακτικές που εφαρμόζονται ποικίλουν. Μια και οι περισσότεροι φαντάζομαι θα έχουμε ακούσει επιχειρήματα κατά της συν-κοίμησης γονέων και τέκνων, επιλέχθηκε να παρουσιαστεί ακολούθως μια αντίθετη επιστημονικά προσέγγιση. Έτσι, για σφαιρικότερη ενημέρωση, προβληματισμό και -γιατί όχι- την ανακούφιση πολλών από εμάς..
 |
| είναι ζεστά εδώ μέσα.. |
Η Margot Sunderland, διευθύντρια εκπαίδευσης στο Λονδρέζικο Κέντρο Ψυχικής Υγείας του Παιδιού, λέει πως η πρακτική που είναι γνωστή ως συγκοίμηση ή συν-κοίμηση ή ακόμα και παρακοίμηση (αγγλικά co-sleeping) επιδρά στα παιδιά με τέτοιο τρόπο που έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται ήρεμοι και υγιείς ενήλικες. Η Sunderland που είναι συγγραφέας 20 βιβλίων διατυπώνει τις συμβουλές της στο βιβλίο Η Επιστήμη της Ανατροφής των Παιδιών.
Είναι τόσο σίγουρη για τα συμπεράσματα των ερευνών της, τα οποία βασίζονται σε 800 επιστημονικές μελέτες, ώστε προτείνει να δοθεί άμεσα ενημερωτικό υλικό στους ιατρικούς επισκέπτες προκειμένου να κατατοπίσουν τους γονείς σχετικά με την συγκοίμηση.
“Οι μελέτες αυτές θα πρέπει να διανεμηθούν ευρέως σε γονείς”, λέει η Sunderland. “Δείχνω πλήρη κατανόηση προς τους γκουρού της ανατροφής – γιατί θα’ πρεπε να κατέχουν το αντικείμενο; Πανάθεμά τους, το 95% των πληροφοριών είναι τόσο καινούργιο που θα’ πρεπε να το γνωρίζουν ήδη. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως μελέτη που να λέει πως είναι καλό να αφήνεις το παιδί σου να κλαίει.”
 |
| ..μην μάθει η μάνα σου ότι κοιμάται το παιδί μαζί μας! |
Η Sunderland πιστεύει επιπλέον ότι η σημερινή πρακτική είναι βασισμένη σε κοινωνικές τάσεις και αντιλήψεις που είναι αναχρονιστικές και οφείλουν να εγκαταλειφθούν. “Υπάρχει ένα ταμπού σ’ αυτή τη χώρα (σ.τ.μ.: δηλ. την Αγγλία) σχετικά με τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς τους”, δήλωσε. “Αυτό που κάνω σ’ αυτό το βιβλίο είναι να παρουσιάσω τις επιστημονικές θέσεις. Μελέτες που έγιναν σε ολόκληρο τον κόσμο δείχνουν ότι η συν-κοίμηση μέχρι την ηλικία των πέντε αποτελεί επένδυση για το παιδί. Τα παιδιά είναι δυνατόν να παρουσιάσουν αγωνία/άγχος αποχωρισμού μέχρι και την ηλικία των πέντε ή και πέρα απ’ αυτή την ηλικία και αυτό είναι κάτι που μπορεί να έχει επίδραση στη κατοπινή ζωή τους. Αυτό ελέγχεται και καλμάρεται με την συν-κοίμηση”. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι και σωματικά/οργανικά. Η Sunderland παραθέτει στοιχεία από μια μελέτη που διαπίστωσε ότι ένα περίπου 70% των γυναικών, που κατά την παιδική τους ηλικία δεν απολάμβαναν συμπαράσταση και παρηγοριά όταν έκλαιγαν, ανέπτυξαν προβλήματα του πεπτικού συστήματος σαν ενήλικες.
 |
| κάποιος μου γαργαλάει τα πατουσάκια! |
Η Annette Mountford, γενική διευθύντρια μιας οργάνωσης για την ανατροφή με την επωνυμία Οικογενειακοί Δεσμοί επιβεβαίωσε το γεγονός ότι στην Αγγλία η επικρατούσα πρακτική στην παιδική ανατροφή ήταν να ενθαρρύνονται τα παιδιά από πολύ μικρά να κοιμούνται σε λίκνο ή κρεβατάκι είτε στο δωμάτιο των γονιών τους είτε σε δικό τους δωμάτιο. “Οι γονείς χρειάζονται χώρο για τον εαυτό τους”, είπε. “Και σίγουρα προκύπτουν συγκεκριμένα ωφέλη όταν ενθαρρύνουμε τα παιδιά να έχουν τη δική τους σειρά σε θέματα ύπνου αλλά και το δικό τους προσωπικό χώρο.”
 |
| τώρα που με την Sunderland μπορούμε να συνεχίσουμε χωρίς τύψεις το cosleeping που τόσο μας ευχαριστεί, δεν κάνουμε ένα ακόμα;; |
Πηγή: http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/article1083020.ece
Συγγραφέας: Sian Griffiths
Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης
το κυρίως κείμενο είδα στο: mamalydia.wordpress.com
πρόσθετες πηγές για περαιτέρω ανάγνωση (στην αγγλική γλώσσα):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου