Μόνιμα ηττημένοι;

photo: losermachine.com

του Ιάκωβου Μελισσουργού,

Οι σκέψεις μου βασίζονται στην παραδοχή ότι η παγκόσμια, ευρωπαϊκή και ελληνική κρίση είναι πραγματική, εξελίσσεται ακόμη τώρα και απότομα και για κάποιο διάστημα ίσως θα χειροτερέψει πολύ , σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι τέχνασμα του καπιταλισμού «ντόπιου και ξένου» όπως ισχυρίζεται ανεύθυνα και σκόπιμα η χρωματική ίριδα των δήθεν αριστερών σχηματισμών. 

Οι αιτίες που οδήγησαν κάθε γωνιά του αναπτυγμένου πλανήτη σε αυτή την κατάσταση γενικά έχουν κοινά χαρακτηριστικά και αιτίες ενώ κατά τόπους έχουν προστεθεί και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τα πράγματα έχουν αναλυθεί από ειδικούς ο οποίοι διαφωνούν με ομοίους τους ανάλογα με τις αντιλήψεις και τη φιλοσοφία του καθενός ,άλλοι πάλι από αυτούς προσπαθούν παραπλανητικά να αποσείσουν τις ευθύνες τους επειδή συμμετείχαν σε αποφάσεις που επηρέασαν δυσμενώς τα γεγονότα και πάει λέγοντας. Άλλοι επίσης επειδή έχουν συμφέροντα εξακολουθούν να σφίγγουν τη θηλιά της παγκόσμιας αγχόνης.

Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι οι αιτίες έχουν αξία μόνο και μόνο ως διδαχή και αποφυγή.

Πράγματι μέσα σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να έχουμε όλοι την ίδια θεωρητική ματιά αφού οι επιπτώσεις και οι πιέσεις που δεχόμαστε έχουν διαφορετικά επίπεδα και «πόνο». Δεν μπορούν π.χ. οι άνεργοι να βλέπουν τα πράγματα με την ίδια ματιά και να έχουν τις ίδιες αντιδράσεις όπως οι εργαζόμενοι του δημόσιου η ιδιωτικού τομέα ή και οι συνταξιούχοι, δεν μπορούν όλοι οι παραπάνω να βλέπουν την κατάσταση όπως οι επιχειρηματίες μικροί ή μεγάλοι που αβγάτιζαν το βιός τους τα προηγούμενα χρόνια μέσα σε ένα καθεστώς οικονομικής ασυδοσίας «με τις ευλογίες» του κράτους, και δεν μπορούν πάλι όλοι αυτοί να βλέπουν τα πράγματα όπως το οικονομικό κατεστημένο της χώρας.

Έτσι λοιπόν η αγανάκτηση εκτονώνεται σήμερα ανάλογα με τις αντοχές του καθενός αφαιρούμενης (επειδή έτσι συμφέρει) της προσωπικής μας ευθύνης .Δεν δέχομαι την λογική εγώ δεν έφταιξα ή δεν είχα συμμετοχή σε όλο αυτό που γίνονταν στη χώρα μας.Βεβαίως δεν έχουμε συμμετοχή ή η συμμετοχή μας είναι κόκκος στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Στο ελληνικό όμως οικονομικό αποτέλεσμα ο καθένας μας, ανάλογα με το βάρος του, είχε συμμετοχή. Όχι την κύρια, όμως είχε.

Επηρέασε το αποτέλεσμα με ατομικές και συλλογικές αρνητικές και συμφεροντολογικές δράσεις και όπως έχω ξαναγράψει, δεν αφήσαμε κυβερνήσεις που επιχείρησαν αλλαγές να τις πραγματοποιήσουν, ή δεν τιμωρήσαμε και δεν επιτρέπουμε κα κριθούν σήμερα ενδεχόμενες σκόπιμες πράξεις που ζημίωσαν.

Στεναχωριέμαι προσωπικά όταν βλέπω κάθε ειλικρινή προσπάθεια να σαμποτάρεται από πολιτικούς αντιπάλους και κυρίως τον ίδιο το λαό. Δεν είναι δυνατόν ο σημερινός Πρωθυπουργός ή άλλος Πρωθυπουργός άλλου κόμματος να προσπαθεί και επειδή η προσπάθεια καταλήγει διαφορετικά από αυτό που κάποιοι θέλουμε να χαιρόμαστε και να εκτοξεύουμε απειλές κατάρες και προδοσίες .Αν η κατάληξη δεν είναι επωφελής θα μας παρασύρει όλους, τουλάχιστον όσους είναι αδύναμοι κρίκοι στην κοινωνική αλυσίδα.

Δεν μπορούμε να παρασυρόμαστε από τα λάλα ΜΜΕ και τα συμφέροντα που αυτά εξυπηρετούν.

Κουράστηκα να ακούω (π.χ. στα λεωφορεία, όλοι ίδιοι είναι, τι περίμενες από αυτόν,να μου κοπούν τα χέρια αν τους ξαναψηφίσω, εμάς θα σκεφθούν; αυτοί καλά είναι βολεμένοι, αφού τους ψηφίζουμε καλά να πάθουμε, έλα μωρέ Έλληνες είμαστε και τα σχετικά.) Εσείς;

Κάποιος αλλοδαπός που ακούει μπορεί λογικά να υποθέσει ότι αυτοί που συζητούν είναι άλλης φυλής και χώρας και σχολιάζουν τους Έλληνες.

Εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι η κατάσταση είναι αληθινή και ότι ψυχολογικά τουλάχιστον την κάνουμε δυσκολότερη.

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα όπως σωστά επαναλαμβάνει ο σημερινός Πρωθυπουργός και ότι τη λύση μπορεί να τη δώσει ο λαός μέσα από μια νέα ετυμηγορία.

Ως διαδικασία την έχουμε ξανακάνει πολλές φορές και την ξέρουμε καλά, ως πρακτική όμως θα αποδώσει; Δηλαδή θα υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση που θα μπορεί να αποφασίσει ή να συνεχίσει την ίδια πολιτική διεξόδου ή κάποια άλλη που θα έχει καλύτερα αποτελέσματα;

Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία θα υπάρξει ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις στάση ευθύνης; θα δεχτεί ο λαός τις συνεργασίες που θα επιχειρηθούν ή θα εξακολουθεί να είναι περιχαρακωμένος σε κομματικούς εγωισμούς; Αν κανείς φαντάζεται ότι στη στάση ευθύνης συμπεριλαμβάνονται και τα κόμματα της αριστερής ίριδας κάνει λάθος. Η ανάληψη κάθε ευθύνης αποφεύγεται στρατηγικά, αποτελεί μίασμα και αφαίρεση κάθε ιδεολογικού τους κατασκευάσματος.

Τέλος θα αλλάξουμε στάση ως λαός και συμπεριφορά και θα συστρατευθούμε σε κάθε προσπάθεια ανοικοδόμησης επειδή περί αυτού πρόκειται;

Όποιες και αν είναι οι αποφάσεις, όποιες οι εξελίξεις και οι αλλαγές παγκόσμια, νικητές θα υπάρξουν κατά τη γνώμη μου μόνο με την αλλαγή της συμπεριφοράς των οικονομικών ισορροπιών από τις αναπτυγμένες παγκόσμια χώρες ή ενδεχομένως με αλλαγή στις οικονομικές στρατηγικές(σεβασμός στο περιβάλλον,αλλαγή στις πηγές ενέργειας κ.α.)

Στη χώρα μας η αλλαγή προσώπων και κομμάτων μόνο «οργασμική» χαρά μπορεί να δημιουργήσει τη στιγμή που θα συμβαίνει .Την επόμενη στιγμή θα είναι όλα ίδια αν δεν αλλάξουμε όλοι.

Κανείς δεν θα είναι νικητής και όλοι πάλι ηττημένοι.

Πηγή: paskkyyd.blogspot.com